“1 gol farkıyla değil, gözyaşı farkıyla şampiyon!”

KENAN BAŞARAN

En son 2016-17 döneminde Şenol Güneş idaresinde şampiyon olan ve armasına üçüncü yıldızı ekleyen Beşiktaş, üç dönem ortadan sonra bir kere daha keyifli sona ulaştı. Teknik yönetici Sergen Yalçın, bu şampiyonluğu ‘mucize şampiyonluk’ olarak isimlendirdi. Dönem başına dönülüp bakılırsa elbette bu mucize sayılırdı.

AS FUTBOLCULARI TEK TEK KAYBETTİ

Ezeleri rakiplerine nazaran daha az trasfer yaptı. Devre ortasında yalnızca bir oyuncu aldı. Aboubakar, Cenk Tosun, Oğuzhan Özyakup, Ajdin Hasiç dönemin en kritik kısmında sakatlıktan dolayı gruba katkı veremedi.

• Lideri, teknik yöneticisi ve bir çok oyuncusu koronavirüse yakalandı.
• Mali açıdan zorda olan kulüp ‘Bırakmam Seni’ ismiyle bağış kampanyası düzenlemek zorunda kaldı.
• Döneme makûs bir başlangıç yapıldı. Hem Şampiyonlar Ligi hem Avrupa Ligi’ne daha ön elemede veda edildi.
• Ligde bir orta 18. sıraya kadar geriledi. Teknik yöneticisi tartışma konusu yapıldı.
• Yeni transferleri birinci başta yerden yere vuruldu.
• Fenerbahçe ve Galatasaray favori gösterilirken Beşiktaş’a hiç baht tanınmadı.

EVET BU BİR MUCİZEYDİ

İşte tüm bunlara karşın Beşiktaş, şampiyon oldu. Bu nedenle de bu şampiyonluk bir mucizeydi. Geçmişteki şampiyonluklardan farlıydı. Mahrumluk ve ağır şartlarda elde edilmiş çok değerli bir şampiyonluktu bu.

Pekala işin sırrı neydi? Mucizeyi gerçekleştiren güç neydi? Bu bir klişedir lakin birinci kere bu kadar yerli yerine oturdu: Takımdaşlık… Teknik yönetici Yalçın’dan lider Çebi’ye, futbolculardan malzemecisine kadar herkes ağız birliği etmişçesine tıpkı şeyi söyledi: Çok iyi bir arkadaşlık ortamı vardı.

ODALARA KAPANIP DEVA ARADILAR

Evet, Ümraniye’de inanılmaz bir ruh birlikteliği vardı. Her şeyden evvel oyuncular kendi ortalarında keyifliydi. Eğlenceliydi. Kimse ağır maç trafiğine karşın şikâyet etmiyordu. Tesislerde kalmaktan keder yanmıyordu.

Kaybedilen maçlardan sonra futbolcular kendi ortalarında odalarda toplanıp amaçtan uzaklaşmama ismine neler yapmalarını gerektiğini konuşuyordu. Yani hocalarının kendilerini ayrıyeten motive etmelerine gerek yoktu.

BU EKİP DEREDE BOĞULMAYACAK

Şampiyonluğun riske edildiği haftalarda Sergen Yalçın’ın bir kelamı hepisin kenetlemişti: “Biz derede boğulmayacağız! Büyük denizleri aştı lakin gelip derede boğulmayacağız.” O denli de oldu, Kara Kartallar yüksekten uçtu ve derede boğulmadı.

Ezeli rakipleriyle oynadıkları 4 derbinin yalnızca birini kaybettiler. Ligin en çok gol atan ekibi oldular. Üstelik bunu son 7-8 haftada en kıymetli gol ayağı olan Vincent Aboubakar’ın yokluğuna karşın gerçekleştirdiler.

ABOUBAKAR YALNIZCA BAKAR!

O Aboubakar ki dönem başında transfer edildiğinde büyük reaksiyonlara neden olmuştu. Geçmiş sakatlıkları nedeniyle verimli olmayacağı sav ediliyordu. Yorumcular ‘Aboubakar yalnızca bakar’ diyerek, dalga bile geçiyordu. Fakat idare onunla kazan-kazan modeliyle bir mutabakat yaptı. Sonuçta 15 gol 5 asistlik bir katkı sağlandı.

ATİBA DEĞİL ‘ABİDE’

Atiba her zamanki Atiba’ydı yaş aldıkça yıllanan şarap misali üzerine koyuyordu. Bu kadar ağır koşullarda oynanan ligde bir genç oyuncudan bile daha rahat ayakta kalabiliyordu. Ona artık Atiba değil, ‘Abide’ demek gerekiyordu. Onsuz Beşiktaş’ı düşünmek şimdiden kara kara düşünmek demek.

ERSİN DİYE BİR ÇOCUK

Sergen Yalçın “Kaleci istemiyorum. Bana deneyimli bir golcü alınsın yeter” derken de eleştirildi. Lakin altyapıdan alıp kaleye koyduğu Ersin Destanoğlu onu utandırmadı. Bir diğer genç Rıdvan Yılmaz da ulusal ekibin yolunu tutacak kadar birinci tam döneminde büyüdü Beşiktaş’ta.

NECİP SİZİ HALA ALANA ÇAĞIRIR MI?

Necip Uysal… Onun için “Halı alanda maça çağırmam” diyenleri utandırdı. Onun bir ruh olduğunu kavrayamayanlara bir defa daha kendini gösterdi. ‘Beşiktaş’ın çocuğu’ demek şahane çalımlar ve milimlik paslar atan topçu değildi. ‘Beşiktaş’ın çocuğu’ gol yediğinde göz yaşını tutamayandı. Artık sanki Necip, kendisini halı alana çağırmayanları çağırır mı?

SAVUNMA BAKANI DOMAGOJ VİDA

Vida… Dönem başında yüksek maliyetinden dolayı satılması için çok uğraşlar verildi. Fakat olmadı. Âlâ ki de olmamış diyor artık Beşiktaşlılar. Tam bir önder savunmacı üzere oynadı. Sayısız gole mani oldu, çok kritik golleri de atan isim oldu. Yanındaki Welinton’u bile düzeltti ve iyiye gitmesini sağladı. Bu dönem oynadığı futbolla tam bir ‘Savunma Bakanı’ydı Domagoj Vida!

ZIMNÎ DEĞİL AÇIK GOLCÜ LARİN

Cyle Larin… Ona da grup arandı. O denli ya, iyi bir CV yapamamıştı Beşiktaş’ta. Lakin birinci kere onun üzerine düşünen bir hoca vardı. Sergen Yalçın, onu alıp sol kenara attı. Bâtın golcü yaptı. Ancak o açık açık attı gollerini. Mesleğinin en parlak sayfalarına imza attı. Artık ismi Premier Lig gruplarıyla anılıyor.

ZIDANE MISIN MÜBAREK GHEZZAL

Rachid Ghezzal…. Mağripten gelen sihirbaz! O da bir ‘kaybeden’ olarak geldi Beşiktaş’a. Ona da buruk kıvrıldı. Beşiktaş onun evraklarını bir kurye motoruyla son dakikada yetiştirdi. İşte o an tarihi bir an olacaktı, dönemin son düdüğü çaldığında. 17 asist 8 golle bize bir nevi hemşehrisi Zinedine Zidane izletti.

KEVIN’IN MÜZİK KOLONLARI

Kevin N’Koudou… Beklentileri bir türlü karşılayamamıştı. Sergen Yalçın onu atak oyuncusu olarak kullandı. Ve bilhassa Aboubakar ve Cenk’siz periyottu hayati goller attı. Kendi meslek rekorunu kırdı. Ancak Kevin her şeyden evvel kadronun sevinci demekti. O kolonlo çantasıyla her yerde parti havası estirdi yaptığı danslarla. Sonra Rosier ile alana da taşıdı kıvrak danslarını.

GÖZYAŞLARIMIZI BİTTİ Mİ SANDIN!

Kapılar yüzüne kapandı o da Beşiktaş’a “Evet” dedi. Dönemin en iyi transferi diyorlar artık: Josef De Souza! Fenerbahçe ve Galatasaray’ı yokladığı menajeri. Beğenmediler. “Arap ligine düşmüş topçuydu” natürel onlara göre! Lakin o Josef, dönem ortasında Al Ahli’den 16 milyon Euro tazminat kazandığı halde futbola olan tutkusundan zerre yitirmedi. Şampiyonluk düdüğü çaldığında yedek kulübesinde oturup ağladı. İşte Beşiktaş’ı şampiyon yapan sır buydu. Çok büyük top oynadı ve Beşiktaş’ın dik durmasında başrol oynadı. Ekibin karakterinin sembollerinden oldu.

ALANDA TOSUN PAŞA, TRİBÜNDE AMİGO

Cenk Tosun… 22 milyon Euro’lar kazandırarak gitmişti Beşiktaş’tan. Devre ortası kulübün istediği kaidelerde geri döndü. Bazen 1 dakika hayatın gidişatını tesirler. Cenk, yalnızca 3 maçta alana çıktı. Birinde koronavirüsü atlattığının sonraki günüydü. Antrenmansız çıktı. 3 maça 3 gol ve 1 asist sığdırıp 6 puana direkt tesir etti. Lakin o bundan fazlasıydı. Özveriydi, fedakârlıktı.

Bir Premier Lig oyuncusu olduğu halde profesyonelce değil amatörce davranı Beşiktaş için. Kendini riske ederek alana çıktı. Bedelini de dönemi kapatarak ödedi. Fakat gram pişman olmadı. Son maçları tribünde bir Beşiktaş amigosu üzere ekibe sesiyle kuvvet verdi, Tosun Paşa…

MİSYON TAMAMLANDI: TÖRE

Gökhan Töre… Sergen Yalçın ona Malatya’dayken de güvenmişti. Bu dönem yuvaya geri getirdi. Sakatlıklardan dolayı dönemin genelinde tam faydalanılamadı. Ancak o da son düzlükte büyük emek verdi. Santrforsuz çıkılan maçlarda oyun sisteminin bozulmamasını sağlayan isimdi, en uçta misyon alarak. Misyon futbolcusu oldu ve misyon tamamlandı.

ONLAR CESARETLİ YÜREKLER

Welinton ve N’Sakala… Çok eleştirildiler. Lakin Sergen Yalçın inantla onları oyanttı. Onlar kapasiteleri hudutlu futbolculardı. Üst seviye topçu değillerdi lakin yüreklerini ortaya koyduklarına dair hiç kimse kuşku duyamaz. Gayretti onlar. Yalçın onların savaşçılığını sevdi.

SİZİN BORCUNUZ OLSUN ÇOCUKLAR

Mensah, Oğuzhan ve Ljajic, ekibin yıldızı olacak potansiyeli en başta onlar taşıyordu. Lakin bir grup problemlerden dolayı bu dönem onların dönemi olmadı. Kimi maçlarda ufak dokunuşları oldu. Lakin ikisi de tam yükselecekken biri sakatlandı oburu için de ligin sonu gelmişti. Beşiktaşlı onlardan alacaklı sayılır. Artık gelecek döneme öderlerler borçlarını..

ANLATMAYA GEREK YOK: O BİR EFSANE

Ve Sergen Yalçın… Kolunda “Ben bir efsaneyim” yazan Sergen Yalçın. Tüm ezberleri bozdu. O ismi koşmayan futbolcuya çıkan Sergen Yalçın zannediliyordu hâlâ. Ancak karşımızda artık bir teknik yönetici Sergen Yalçı vardı. Maç önü maç sonu konuşmaları düzdü. Enteleüktüel teknik adamlardan değildi. Gerçekçiydi, ziyadesiyle. Lakin yeniden de elindeki materyalin profiline takılmadan “Burası Beşikatş” diyerek, büyük ekip futbolu oynattı. Başardı da. Saha dışını da domine etti. Konuşmalarıyla manşetleri attırdı. Oyuncularını en makus günde bile dikkatlerden kaçırıp korudu.

Beşiktaş iyi futbol oynadıysa, Beşiktaş büyük maçları kazandıysa ve nihayet düşük profilli addedilen Beşiktaş takımıyla şampiyon olduysa o vakit karşımızda iyi bir taktisyen de var demek. Birinci tam döneminde; hem de en uzun dönemde Beşiktaş’a ikili kupa kazandıran Sergen Yalçın ve öğrencileri büyük bir alkışı hak ediyor. Tribün tabiriyle, “Herkes ayağa, herkes ayağa..” diyerek alkışlamaya davet edelim.

ALACAKLIYA ÇALIM DA ÇEBİ’DEN

Lider Ahmet Parıltı Çebi ve idaresi de futbolcuların alacaklarını sektirmeden, kapıya dayanan alacaklıları savuşturarak, haksızlığa uğranıldığı anlarda ses vererek şampiyonlukta üzerine düşeni ziyadesiyle yaptı.

GÖZYAŞI FARKILAYLA GELEN MEMNUNLUK

Tabiri caizse günün sonunda bu şampiyonluk ‘1 gol farkla’ diye kayıtlara düşülecek. Yok, hayır! Beşiktaş’ın 16. şampiyonluğu yalnızca 1 gol farkıyla kazanılmadı. Çok daha fazlasıydı.

O 1 gollük farkı yaratan büyük bir fark vardı Beşiktaş’ın şampiyonluğunda: Güç koşullar altında ortaya konulmuş büyük bir emek farkı var. Alınteri ve gözyaşı farkı var… Ez cümle 1 golden çok lakin çok fazlası var…

TEBRİKLER BEŞİKTAŞ…

-SON-

Ajansspor