Futbol böyledir

Futbol böyledir

Ahmet ÇAKIR

Futbol böyledir. Aslında bu kelam kendi başına hiçbir şey anlatmaz lakin birden fazla vakit söylenebilecek daha manalı bir kelam de bulamazsınız.

Galatasaray’ın 8 maç üstüste birbirinden güçlü rakipleri yenip lig sonuncusuna kaybetmesi, açıklanabilir bir durum değil. Lakin tıpkı vakitte evvelki dönemlerde ve diğer ülkelerde de tekraren yaşanmış bir durum. Yani en azından bu açıdan bakılabilecek bir hezimet.

Ortadaki büyük güç farkına rağmen, bir 90 dakikada her şey olabiliyor. Yüzde yüz favori olarak çıktığınız maçtan hüsranla ayrılabiliyorsunuz. Bunu futbolun hoşluğu olarak görenler, zati bu nedenle böylesine büyük ilgi görmüyor mu, diyenler de var. Yanlış değildir.

Maç sabahı arayan bir dostuma bunu söylemiştim demeyi komik bulurum. ‘Ben dememiş miydim’ lafını yalnızca mizah gayeli olarak kullanırım. Emsal kehanette bulunan diğer insanların da bulunduğunu en azından toplumsal medyadan takip ettim. Bu, yalnızca ‘nazar değdi’ gibisinden hurafelerle filan da açıklanamaz. Futbol böyledir.

Galiba en iyi açıklama, istatistikte Büyük Sayılar Yasası denilen olguya dayanarak yapılabilir. Gerçi onun açıklaması biraz daha diğerdir. Yani rastgele bir iş ne kadar sık yapılırsa, o kadar normaline ulaşır, üzere bir açıklamadır bu. Daha açık deyişle, bu iki grup ortasında 100 maç yapılsa 90’ını bizim grup kazanır, üzere bir şeydir.

Lakin yüzde 10 da bir olasılıktır ve bazen o gerçekleşir. Aslında bu çeşit hezimetlerin kaçınılmazlığını gösteren pek çok durum var. Örneğin, Feldkamp üzere harikulade bir adamın idaresindeki Galatasaray, 1992-93 döneminde fırtına üzere esip şampiyonluğa ulaşırken 5 kere yenilmişti ve bunların 2’si Altay karşısındaydı. Cim Bom yalnızca deplasman sayılamayacak İzmir’de değil İstanbul’da da rakibine yenilmişti.

Galatasaray geçen dönem da birebir rakip karşısında yıkıcı bir mağlubiyet yaşamış ve bırakın şampiyonluğu, birinci 3’e bile giremeyişinde bunun büyük tesiri olmuştu. Bu kere durum o kadar dramatik değil. 5 maç öncesinde ‘Galatasaray bu dönem 88 puanla şampiyona olur’ kehanetinde bulunulmuştu. Bu da Sarı-kırmızılı grubun kalan maçlarda 11 puan yitirme marjının olduğunu gösteriyordu. Bunun 3 puanı gitti. Cim Bom kalan maçlarda 8 puandan daha fazlasını kaybederse şampiyonluk da kaçabilir.

Fenerbahçe’nin güçlü bir virajı döndüğü, Beşiktaş’ın kayıpsız yürüdüğü periyotta bu puan kaybı Cim Bom için çok yıkıcı oldu. Maç sonundaki açıklamaları bu açıdan yorumlamak gerek. Kadronun en parıltılı adamı durumuna gelen Mohamed Mustafa’nın gördüğü kırmızı kart ile verilmediği düşünülen penaltılar tartışılabilir ancak bunlardan hiçbir sonuç çıkmayacağını da bilmek gerekir.

Madem size karşı tuzak hazırlandığını biliyorsunuz, o vakit bu tuzağı bozmak için ligin tabanındaki rakibinizi de yenmeyi becerin! İleri sürdüğünüz mazeretlerin çok da inandırıcı olmadığını toplumsal medyadan rahatlıkla görebiliyoruz. İçleri yansa da akıl çizgisinden ayrılmayan taraftarlar, “Ne oynadın, kazanmak için ne yaptın ki hakemden, federasyondan yakınıyorsun?” diyebiliyor.

İşi bu noktada da bırakmayıp Ali Sami Yen’in perişan tabanından doğabilecek problemlerden idarenin genel konsey sürecine girmesiyle ilgili sorunlara kadar pek çok etkeni dikkatle pahalandıran bir taraftar kısmı de var. Yani milyonlarca fanatiği çarçabuk etkileyebilirsiniz lakin bunları kabullenmeyenler de yok değil.

Her şeye rağmen keyifli ve umutlu olmak isteyen bir taraftarsanız, duruma şöyle bakabilirsiniz. 9 maç öncesinde biri çıkıp da size bu müsabakalarda tam 24 puan toplayıp haftalarca başkan olacaksınız deseydi, herhalde sizinle alay ettiğini düşünürdünüz. Zira bu 9 maçın 7’sinin kazanılmasının oldukça güç olduğu açıktı.

Natürel bizim taraftarlık anlayışımıza nazaran, yapılması gereken en değerli iş, grubu için kahırlanmak ve acı çekmektir. Sarı-kırmızılı kadro, haftalardır taraftarından esirgediği bu imkanı Ankaragücü maçıyla vermiş oldu. Üstelik bu mağlubiyet doğal olarak Fenerbahçe ve Beşiktaş taraftarlarını da çok memnun etti.

Pekala bundan sonra ne olacak? Mostafa kaç maç ceza alacak? Onun yokluğunda nasıl maç kazanılacak? Yoksa bu dönem da geçen kez olduğu üzere son dönemeçte yeniden koronavirüs vurgunu mu yiyeceğiz, üzere mevzularda da endişelenme noktalarının uçları açık…

Galatasaray bu dönem 11. ve 14.haftalarda ele geçirdiği liderliği çok kolay kaybetmişti. Bu sefer epey direndi. Sonuna kadar götürür derken de bu beklenmedik mağlubiyet ortaya çıktı. Şu ana kadar yaşadığı bütün öteki ıstırapların üstesinden gelen Cim Bom bunu da aşar üzere görünüyor fakat liderliği bir müddet devretmek zorunda kalabilir.

Olağan şartlarda büyüklerin 4’ünün de potada olduğu bir şampiyonluk yarışı mükemmel olabilir ancak bitmez-tükenmez hakem tartışmaları, TFF suçlamaları ve bir yığın eksiksiz teorisi herşeyin tadını-tuzunu kaçırıyor. Öbür türlü yaşayamadığımız için de futbolumuz bir arpa uzunluğu ilerlemiyor.