“Galatasaray’dan kırgın ayrıldım”

MASKESİZ SÖYLEŞİLER- AHMET UYKAN

Anadolu Efes ve Galatasaray ile sayısız muvaffakiyete imza atan basketbol koçu Oktay Mahmuti, Yugoslavya dağılmadan evvel Türkiye’ye geldi. Efsane koç Aydın Örs’ün yanında bu dönem Euroleague’i kazanan Ergin Ataman ile birllikte yardımcılık yaptılar. Türkiye’de basketbol tarihini değiştiren Koraç kupası’nı kazanırken bu üçlü vardı. Örs’ün yanından ayrıldıktan sonra Anadolu Efes ve Galatasaray’ı çalıştırdı. Koç Mahmuti, sorularımıza ‘maskesiz yanıtlar’ verdi. İşte o söyleşi…

“YUGOSLAVYA’DA EVVEL FUTBOL GELİR”

-Basketbola ilginiz ne vakit başladı?

Eski Yugoslavya’da her çocuk spora futbolla başlar. Devamında ortaokul ve lise çağında futbolla basketbol ayrımı kelam konusu olur. Benim de o yaşlarda basketbol tutkum başladı. O devir Yugoslavya’nın basketboldaki muvaffakiyetleri o ilgiyi daha çok artırdı. Önümüzde değerli yıldızlar, kazanılmış kupalar vardı. İnsan hayatında her vakit bir idol gerektiği için bunlar da benim adıma itici güç oldu.

“ANTRENÖRLÜĞÜ MESLEK OLARAK GÖRMEDİM”

– Bildiğim kadarıyla profesyonel olarak basketbol oynamadan antrenörlüğe adım attınız. Bu durum sizin için dezavantaj oldu mu?

Yugoslavya’da İkinci Lig’de basketbol oynadım. Lakin çok erken bıraktım. 20 yaşındaydım. Üst düzeyde bir oyuncu olamayacağımı gördüm. Eğitimi daha fazla ön plana çıkarmak için basketbolu bıraktım ve antrenörlüğe başladım. Bir meslek olarak değil büsbütün tutkuyla başladım. Antrenörlüğe birinci adımımı Rabotnicki grubunun alt yapısında attım. Orada 3 yılım geçti. 1991 yılında Yugoslavya’daki iç savaş başlayınca Türkiye’ye geldim.

“KENDİMİ TÜRKİYE’DE GELİŞTİRDİM”

-Yugoslav basketbol ekolünün antrenörlük mesleğinizde tesiri var mıydı?

Kesinlikle ki vardır. Bu bir süreç. Ancak kendimi Türkiye’de Efes Pilsen’e geldiğim periyotta geliştirdim diyebilirim. Alışılmış ki olaylara yaklaşımlarım ve önceliklerim de Yugoslav basketbolunun tesirleri olmuştur. İnsan alışkanlıkları ve inandıkları ile yola devam ediyor. Münasebetiyle bunları elde ettikten sonra çok kolay vazgeçemiyorsunuz. Onlardan faydalanmaya çalışıyorsunuz.

-Örnek aldığınız bir koç var mıydı?

Bozidar Maljkoviç vardı. Jugoplastika’nın antrenörüydü.

“GECE YARISI EVİMDEN KAÇTIM”

-Üsküp’ten Türkiye’ye ne vakit ve ne maksatla geldiniz?

Türkiye’ye gelişim aslında tatsız bir kıssa. Bir gece yarısı konutumu terk etmek zorunda kaldım. Otobüsle Türkiye’ye kaçtım. Zira Yugoslavya’yı parçalanmaya götüren iç savaş başlamıştı. Türkiye’ye eğitimimi tamamlamak ve çok sevdiğim basketbolda bir şeyler yapmak için gelmiştim. Sonrasında ikisi bir ortada yürüdü. Bir mühlet Eczacıbaşı’nda çalıştım. Orası kapandıktan sonra Efes Pilsen’e geçtim. Orada uzun yıllar çalıştıktan sonra mesleğim devam etti. Lakin ‘ne hedefle Türkiye’ye geldiniz’ dediğiniz vakit o bir mecburî bir göçtü. Yani keyifli bir göç değildi. Gece yarısı beni Yugoslav ordusuna almaya geldikleri için meskenden kaçmak zorunda kaldım. Ondan sonra Türkiye’ye geldim.

“TÜRKÇE’Yİ FARKLI KONUŞUYORDUK”

-Türkçeyi burada mı öğrendiniz. Yoksa Üsküp’teyken de Türkçe biliyordunuz?

Biliyordum ancak çok farklı bir Türkçe idi. O coğrafyada Türkçe farklı konuşuluyor. Vakitle geliştirdim. Ancak tekrar de en iyi konuştuğum lisanlardan biri değil. Onu diyebilirim. (Gülerek)

“BENİ EFES’E AYDIN ÖRS BAĞLADI”

-Efes Pilsen ile yollarınız nasıl kesişti?

Türkiye’ye gelmeden evvel Rabotnicki’de çalışırken ablam İstanbul Bahçelievler’de yaşıyordu. Ben de o periyot gidip geliyordum Türkiye’ye. Efes Pilsen’in tesisleri ablamın meskenine yakındı. Ben de basketbolu sevdiğim için Efes Pilsen’in egzersizlerini izlemeye giderdim. Aydın (Örs) abi de o devir altyapı antrenörüydü. Aydın ağabeyle tanışmamız bu türlü başladı. Akabinde Türkiye’ye temelli göç edince o görüşmelerimiz devam etti. Aydın abi, A Grup antrenörü olduktan sonra beni yardımcı olarak çağırdı. Efes’e bu türlü geldim.

“EFES KÜLTÜRÜ TÜRK BASKETBOLUNUN ÇOK ÜZERİNDE”

– Basketbolda Efes kültürü sizin de içinde yer aldığınız Aydın Örs ve Ergin Ataman ile ses getirdi. Bunun sırrı neydi?

İçinde olduğunuz vakit bunu sır olarak görmüyorsunuz. Onu rutin olarak görüyorsunuz. Bence Türkiye’nin çok üzerinde bir tertipti. Çok kıymetli bir tutku ve çalışma disiplini vardı. Bunlar bizler tarafından o kadar benimsenmişti ki kendimizi farklı görmüyorduk. Zati Efes, kulüp olarak her periyot antrenörlere güvenmiştir. İnsanlara her vakit yatırım yapmıştır. Onların başarılı olması için efor sarf etmiştir. Türkiye basketbol kültürünün çok çok üzerinde bir tertip olduğunu rahatlıkla söyleyebilirim. Efes, Türk basketbolunda lokomotiftir.

“BAŞARI TEK BAŞINA KAZANILMAZ”

– 1996’da Efes Pilsen ile Koraç Kupası’nı kazandınız. Bu şampiyonlukta en büyük hisse sahibi kimdi?

Hiç bir muvaffakiyet tek başına kazanılmaz. Başta Aydın abi olmak üzere oyuncuların büyük katkısı vardı. Zati ekip oyunlarının en hoş tarafı sinerji yaratmak. Ben mesleğim boyunca hiçbir vakit birey olarak ayırmak istemedim. Birtakım şeyler kağıt üzerinde gözükse de içerikte çok daha değerli ve pahalılar. O yüzden onun yahut bunun hissesi vardı demektense tüm grubun başarısıydı bu kupa. Kesinlikle ki kimi insanların hiyerarşik sistemde sorumlulukları fazla olduğu için muvaffakiyete katkısı daha büyüktür. Lakin bu bir paylaşım diye düşünüyorum.

“NAUMOSKİ, AMERİKALI UZUNLARI UNUTTURDU”

– Hemşeriniz olan Petar Naumoski’nin Efes’e gelmesinde sizin de rolünüz vardı. Türk basketbolunda kıymetli bir yer tutan bu transfer nasıl gerçekleşmişti?

O vakit Türkiye’ye daima Amerikalı uzun yabancı oyuncular geliyordu. 20 sayı atıp 20 ribaunt alıyorlardı. Ama kadro da 20 sayı farkla maç kaybediyordu. Yani oyunu denetim ve domine eden oyuncular yoktu. Biz Aydın ağabeyle yabancı bir guard gelmeli inancını taşıyorduk. Bu yüzden guard arayışına girmiştik. Tabi o vakitler bilgilere bugünkü üzere kolay ulaşılamıyordu. Ben Naumoski’yi biliyordum lakin Türkiye’de onu kimse tanımıyordu. O devir biz Alexander Djordjevic’i almak istemiştik. Fakat Djordjevic o sene son saniye üçlüğüyle Partizan’ı Avrupa şampiyonu yaptı. Bir gün sonra Aydın ağabeyle görüştük. Biz artık Djordjevic’I alamayız dedik. Ben de Naumoski’yi önerdim. O vakit görüntü kasetler vardı. Aydın ağabeyle birkaç maçını izledikten sonra almaya karar verdik. Daha sonrasını biliyorsunuz. Naumoski, Türk basketboluna büyük katkı sağladı. Lokomotifin hareketlenmesinde kıymetli rol oynadı.

“VERİMLİ ÇALIŞMAYI PRENSİP EDİNDİM”

– Efes’te 15 yıl boyunca aralıksız vazife yaptınız. Bunu neye borçlusunuz?

Daha evvel söylediğim üzere bu işe tutkuyla başladım. Severek işimi yaptım. Tutkunun ve disiplinin olduğu yerde muvaffakiyet gelir inancını taşıdım. Çok çalışmak kıymetli lakin daha kıymetlisi verimli çalışmak. Daima o denli hareket ettim. Efes’te en uzun müddet vazife yapan antrenörlerden biriyim. Biliyorsunuz ekseriyetle kulüplerde bu kadar uzun müddetli kalınmıyor.

“EFES, GEÇEN SENE DE ŞAMPİYONLUĞU HAK ETMİŞTİ”

– Anadolu Efes’in bu sene Eurolig’de şampiyon olması sizi şaşırttı mı?

Hayır şaşırmadım. Temelinde daha geçen sene en iyi basketbolu oynayan, dominant bir oyun ortaya koyan bir Efes vardı. Lakin pandemi nedeniyle Final Four’un yapılmaması büyük şansızlıktı. Efes, bu sene iyi başlamasa da dönemin ikinci kısmında geçen yılki basketbolu oynamaya başladı. Çok hak ederek şampiyonluğu kazandılar. Başta Tuncay (Özilhan) Beyefendi olmak üzere Ergin (Ataman) ile kupada katkısı olan herkesi samimiyetle tebrik ederim.

“KORAÇ KUPASI, TÜRK BASKETBOLUNUN ATEŞİDİR”

– Sizce Efes’in Koraç Kupası şampiyonluğu mu Euroleague şampiyonluğu mu daha manalı?

Devirler daima değişiyor, farklılaşıyor. O vakte kadar Türkiye’ye hiç kupa gelmemişti. Koraç Kupası’nı kazanmak çok değerliydi. O periyot Avrupa bütçelerinin uzağındaydık. Sonra Fenerbahçe ve Anadolu Efes’in yatırımları ile bir arada üst düzeylere çıkmaya başladık. Her muvaffakiyet kendi içinde çok değerlidir. Natürel ki son kazanılan kupa Şampiyonlar Ligi’nin kupasıdır. Fakat Koraç Kupası’nı da asla küçümseyemeyiz. Tam tersine Koraç Kupası’nın kazanılmasıyla Türk basketbolunun ateşi yakılmıştır. Koraç Kupası ile basketbol sanayimiz hareketlenirken Avrupa’da kelam sahibi olabileceğimizi gösterdik. Münasebetiyle iki kupanın manası çok büyük olmakla birlikte birebir vakitte birbirinden farklı.

“OBRADOVİC’İN İMKÂNLARI DAHA FAZLAYDI”

-Türkiye’ye birinci defa Eurolig kupasını getiren Fenerbahçe Beko, bu sene bekleneni veremedi. Bunun sebebi Zeljko Obrodovic’in gidişi mi yoksa oyuncu takımı mu?

Alanda antrenörler basketbol oynamıyor. Biliyorsunuz antrenörler oyunu yönetiyor. (Gülerek) Elindeki gerece nazaran bir şeyler yapmaya çalışıyor. Zeljko’nun imkanları ile Fenerbahçe’nin bu yılki bütçesi ortasında dağlar kadar fark var. Bu Zeljko’nun muvaffakiyetini asla küçümsemek değil. Fakat olayları kıyaslamak ismine gerçek bir şey değil. O devirle bugünü karıştırmamak lazım. Dinamikler değişti. Oyuncular, yatırımlar, bütçeler…Her şey değişti yani. Bunlar çok değerli etkenler. Bunları yalnızca bir antrenöre bağlamak yanlış. Daha evvel söylediğim üzere muvaffakiyetler bir bireye endeksli değil.

“BASKETBOL SANAL BİR OYUN DEĞİL”

-Peki basketbolda antrenör faktörü ne kadar tesirli?

Bunu yüzde olarak söylemek çok güç. Bilemiyorum. Tahminen yüzde 10-20 diyeyim. Ancak yarın farklı bir şey söyleyebilirim. Buradaki en değerli ögelerden biri hocayla oyuncular ve kulüp yapısı ortasında bir sinerji yaratmak. Antrenörler birtakım yerlerde birinci yılında başarısız olmasına karşın bir sene sonra çok başarılı olabiliyor. Yahut zıddı oluyor. Biz antrenörler ne bir senede basketbolu öğreniyoruz ne de unutuyoruz. (Gülerek) Elimizden gelenin en iyisini yapmaya çalışıyoruz. Lakin elinizdeki gereç neyse, rakip neyse ona nazaran kıyaslama yapmalısınız. O yüzden bu değişken bir şey. Ancak yüzde olarak bir şey söylemek güç. Basketbol sanal bir oyun değil. O nedenle ben bu stil demeçlerden hoşlanan biri değilim.

“ZİRVEDE KALABİLMEK MUVAFFAKİYET KADAR ÖNEMLİ”

-Euroleague’de şampiyonluk başarısı gösteren Anadolu Efes’in bundan bu türlü maksadı ne olmalıdır?

Ben daima başarılı olmak ve bir yere gelmek istemişimdir. Sonra da hayat şunları öğretmiştir; her muvaffakiyet yahut memnunluk çok kısadır. Ama verdiği sorumluluk daha büyüktür, daha uzun periyodiktir. Üzerine daima bir şey koymanız gerek. Bir yere ulaşmak sıkıntı olduğu kadar orada kalabilmek de çok kıymetlidir. Doğal ki Efes bugüne kadar büyük kulüptü bundan sonra da büyük kalmaya devam edecektir.

“EFES, NBA GRUPLARINI YENEBİLİR”

-Ergin Ataman, Anadolu Efes’in NBA ekiplerini yenecek kapasitede olduğunu söyledi. Buna katılıyor musunuz?

Bu da çok relative bir şey. Hatırlarsanız geçmişte en iyi Avrupa ekipleri NBA’ye masraf ve farklı skorlarla kaybederlerdi. Sonra bu da değişti. Yenmeye başladı Avrupa kadroları. Hasebiyle olmayacak bir şey değil. Avrupa ile NBA kadroları ortasındaki fark gitgide kapanıyor. Bana nazaran buradaki tek sorun oyuncuların çok genç yaşta NBA’ye giderek Avrupa’da yıldız oyuncu eksikliğine yol açması.

“YABANCILAR TÜRK GENÇLERİN ÖNÜNÜ KESTİ”

– Son yıllarda NBA’ye giden Türk oyuncu sayısı azaldı. Bunun sebebi nedir?

Bu hayatta ne istediğinize bağlı bir durum. Bu bir süreçtir. Evvelden Türk oyuncuların kendi kulüplerindeki rolü ve sorumlulukları çok daha fazlaydı. Kuralların değişmesi, yabancı sayısının artmasıyla onların rolü çok azaldı. Bu yüzden Türk oyuncuların ön plana çıkmaları zorlaştı. Ben bunu şuna benzetiyorum. Bebekler doğduğu vakit birtakım bebek hastalıklarını geçireceğini evvelce bilirsiniz. Her prosese kendi içinde artı ve eksikleri vardır. Çok yabancılı kural tahminen Avrupa’da iyi sonuçlar getirir. Ancak ülke basketboluna diğer taraftan ziyan verebilir. Bunun optimumunu bulmak en değerli kararlardan biridir. Son periyotta hiçbir Türk oyuncu sorumluluk taşıyacak rolde değil maalesef.

-Günün birinde NBA’de koçluk yapacak bir Türk antrenör çıkar mı?

Çıkabilir tabi. Neden olmasın. Dünyada her şey değişiyor. Bu da olağan şeylerden bir tanesi.

“AVRUPALI KOÇLAR AMERİKA’YA AKSİ GELİYOR”

-Euroleague patentli yabancı koçlar da NBA’de pek tercih edilmiyor. Örneğin Obradovic, ‘En büyük hayalim NBA’de çalışmak’ demişti. Lakin bu gayesine şimdi ulaşmış değil. NBA’de hocalık yapmanın kriteri nedir?

NBA basketbolu, kendi içinde bir sanayi. Kendi koçlarını, kendi dinamikleri içerisinde bulmaya çalışıyorlar. Avrupa’daki koçların olaya yaklaşımları yahut aktifliği çok farklı. Şu an Avrupa koçları, NBA’deki sistemin dinamiğine uymuyor diyebiliriz.

DEVŞİRME OYUNCULAR ULUSAL TAKIM’DA OYNAMALI MI?

-Larkin üzere devşirme oyuncuların A Ulusal Grup’ta forma giymesini gerçek buluyor musunuz pekala?

O da bir karardır. Kimi ülkelerde bu mümkün değildir. Mesela Sırbistan Ulusal Takımı’nda bir yabancının oynaması kelam konusu bile olamaz. Gerekiyorsa Avrupa şampiyonasına bile gitmezler. Lakin yabancıyı oynatmazlar. Fakat birtakım ülkeler oynatıyor. Biz de yıllardır bu kararı uyguluyoruz. Az evvel bahsettiğim üzere her kararın kendi içinde artıları ve eksileri vardır. Bu da bunun üzeredir. Bana nazaran hiçbir plan kısa vadeli yapılmamalı. Bugünü değil birkaç yıl sonrasını düşünerek kararlar alınmalı. Planlarınız her 6 ayda bir değişirse hiçbir halde başarılı olamazsınız.

“BUGÜN İÇİN NAUMOSKİ’Yİ DEĞİL LARKİN’İ İSTERDİM”

-Hoşlanmayacağınız izafi bir soru daha geliyor. Naumoski-Larkin-Micic üçlüsünden hangisini ekibinizde görmek isterdiniz?

Naumoski, kendi devrinde çok kıymetli oyunculardan biriydi. Bugün Micic ve Larkin için de birebir şeyler geçerli. Basketbolun çok değiştiğini söyleyebilirim. Naumoski, hiçbir vakit bu kadar süratli değildi. Ancak o devrin basketbolu da bu türlü değildi. Bu yüzden hepsi muvaffakiyetleri ile kendi periyoduna damga vurmuş hatırlanacak isimler. Ben antrenör olarak bugüne bakmak isterim. Yapabilirlik ismine konuştuğumuz vakit bu isim Larkin’dir. Ancak bu Micic ve Naumoski’nin kıymetsiz olduğunu asla göstermez.

“YABANCILARDA TERCİHİM YUGO-AMERİKA”

-Transferde eski Yugoslavya kökenli oyuncuları mı yoksa ABD’li oyuncular mı önceliğiniz?

Ben hiçbir vakit hepsinin tıpkı ülkeden olmasını isteyen biri değildim. Her ikisinin karışımı olmasını istiyordum. O bahsettiğim sinerjinin peşinden koşmaya çalışan bir antrenör olarak görüyorum kendimi.

-Birlikte çalışmaktan en çok keyif aldığınız oyuncu kümesi hangisiydi?

Keyif aldığım üzere hiç keyif almadığım oyuncular da oldu. İsimler değerli değil. Ben sürekli amaçları ve hayalleri olan, çalışma disiplini olan oyuncularla çalışmak istedim. Burada isimleri ayırt etmeyeceğim. Her dönemimde çok değerli oyuncularla çalıştım. Ama bazen her şey sizin istediğiniz üzere olmuyor.

“MİLLİ KADRO İÇİN NEDEN TEKLİF ALMADIĞIMI BİLEMİYORUM”

-Kariyerinizde elde ettiğiniz birçok başarılara karşın sizi A Ulusal Kadro’nun başında göremedik. Bunun sebebi nedir?

Bilmiyorum ki…Hiçbir vakit o denli bir teklif gelmedi. Her antrenör için hoş bir şey bu alışılmış ki. Dedikodular oldu lakin resmi bir teklif almadım. Hayatım boyunca bu işi ben yapayım demedim. Her vakit birileri tarafından davet edildim.

“HİDAYET TÜRKOĞLU İÇİN YORUM YAPMAK BANA DÜŞMEZ”

-Eski öğrencilerinizden Hidayet Türkoğlu’nun federasyon başkanlığındaki performansını nasıl buluyorsunuz?

Ben Hidayet Türkoğlu’nu oyuncu olarak biliyorum. Şu anda onun hakkında olumlu yahut olumsuz bir şey söylemem çok yanlışsız olmaz. Zira onun karar merci değilim. Lakin oyuncu olarak Türkiye’nin yetiştirdiği en değerli oyunculardan biri. Bütün muvaffakiyetleri çok çalışarak ve büyük fedakarlık yaparak elde etmiş biri. Ama bugünkü pozisyonunu kıymetlendirme hakkına sahip değilim.

“GALATASARAY’A KIRGINIM”

– Galatasaray’dan ayrılış sürecinizde sizin isminize bir kırgınlık yaşattı mı?

Maalesef yaşandı. O periyot geçti ve kapandı. Bahis hakkında kâfi açıklamayı yapmıştım zati. Galatasaray çok büyük bir kulüp, büyük bir topluluk. Kimi şeylerin orada kalması lazım. O periyot mecbur kalmıştım açıklama yapmaya. O demecim her şeyi içeriyor esasen.

“HER MUVAFFAKİYET SİZE SORUMLULUK GETİRİR”

– Mesleğinizde unutamadığınız maç hangisi?

Olumlu ve olumsuz çok maç var. Neye en çok sevindiğimi sorarsanız; gençler şampiyonu olduğumuz vakit her şey tamam zannediyordum. Sonra öğrendim ki her muvaffakiyet size bir sorumluluk getiriyor. Hasebiyle o memnunluk anları çok kısa sürüyor. Her şeyi hatırlamakla birlikte bir an evvel yeni bir sayfa açmak gerektiğine inananlardanım.

“SON SANİYEDE ÜÇLÜK YERSENİZ TOTEM GİDER”

-Toteminiz yahut bir uğurunuz var mı?

Olmaması için uğraş sarf ediyorum. Ancak vakit içerisinde oluyor. Sonra her şeyi sıfırlıyorsunuz. Periyot devir totemlerim değişiyor. Mesela son saniyede orta alandan üçlük yediğiniz vakit o şeyin totem olmadığını anlıyorsunuz. (Gülerek). Bence bunlar iyi şeyler değil. Maalesef azalmıyor. Onları olabildiğince sıfırlamak lazım.

“KIZILYILDIZ’DAN DİĞER EKİP TUTMADIM”

-Türkiye’de hangi futbol grubuna sempati duyuyorsunuz?

Şu anda hiç futbol izlemiyorum. Daha evvel de anlattım. Ben evvelce Kızılyıldız taraftarıydım. Sonra Yugoslavya’daki savaşın başlamasıyla Kızılyıldız’dan soğudum. Bu işler çok küçük yaşlarda verilen kararlardır. 6-7 yaşları üzere. Ben Türkiye’ye geldiğim vakit 23 yaşındaydım. Futbola da sempatim olmadığı için hiç grup tutmadım. Son devirde hiç fakat hiç futbol izlemiyorum.

“PROFESYONEL HAYATTA BAZEN BENCİL OLMAK LAZIM”

Hayatınızda keşke dediğiniz bir olay var mı?

Çalıştığım her yerde büyük hislerle yaklaştım. Tahminen daha pragmatik olsaydım daha farklı yerlerde olurdum. Ben bağlara çok değer veren beşerim. Her kulübü kendi kulübüm üzere benimsedim. Profesyonel hayatta biraz daha bencil olabilirdim.

-Asıl mesleğiniz olan eczacılığı yapmadığınız için pişman mısınız?

Hayır…Bu bir tercihti. Hayatta yalnızca bir işi yapabiliyorsunuz. Ben tutkulu olduğum bir şeyin koştum. O denli de devam ettim.

“HER ŞEYİN BAŞI SIHHAT VE HUZUR”

– Gelecekten beklentiniz yahut bir hayaliniz var mı?

En başta sağlıklı ve huzurlu olmak. Ben çok keyifli bir çocukluk ve gençlik periyodu yaşadım. Lakin 1 yıl içerisinde bir ülkenin dağıldığını da gördüm. Türkiye’ye geldim. Tek başıma kaldım. Sıfırdan bir hayata atıldım. Kendi gücümle ayakta kalmaya çalıştım. Bir yerlere geldim. Başardım yahut başaramadım. Herkesin bu hususta farklı bir yorumu olabilir. Fakat bundan sonra sağlıklı ve keyifli olmak istiyorum. Bu ikisi benim için çok değerli.

Oktay Mahmuti ile bir söz bir yanıt

Basketbol: Tutku

Aydın Örs: Başkan

Üsküp: Nostalji

Para: Araç

Aile: Her şey

İtalya: Keyif ve deneyim

Anadolu Efes: Basketbolun lokomotifi

NBA: Gösteri

Sıhhat: Birinci öncelik

Atatürk: En büyük başkan

KİMLİK KARTI

İsmi Soyadı : Oktay Mahmuti

Doğum Tarihi : 6 Mart 1968

Doğum Yeri : Üsküp (Eski Yugoslavya-Makedonya)

Konumu: Basketbol koçu

Antrenörlük Mesleği: ‪1988-1991‬ Rabotnicki (Alt yapı antrenِörü), ‪1992-2007‬ Efes Pilsen, ‪2007-2009‬ Benetton Treviso, ‪2010-2012‬ Galatasaray, ‪2012-2013‬ Anadolu Efes, ‪2014-2016‬ Darüşşafaka, 2018 Galatasaray.

Muvaffakiyetleri

Anadolu Efes: ‪2001-02‬, 2002-03, 2003-04, 2004-05 dönemlerinde Türkiye Basketbol Ligi şampiyonluğu. 2001, 2002, 2006 ve 2007’de Türkiye Kupası şampiyonluğu. 2006’da Cumhurbaşkanlığı Kupası. 2000-01 döneminde Supro League’de üçüncülük. 2004-05, 2005-06 ve ‪2012-13 dönemlerinde Euroleague’de çeyrek final.

Galatasaray : 2011’de Cumhurbaşkanlığı Kupası

Benetton Treviso : 2008-09 döneminde Euro Cup çeyrek final (Euro Cup Yılın Koçu)

Ajansspor