Rıdvan Dilmen niye bıraktı?

Ahmet ÇAKIR

Rıdvan Dilmen‘den hafta içerisinde büyük yankı uyandıran açıklama geldi.

Dilmen, NTV’den ayrıldığını ve futbol yorumculuğunu bıraktığını açıkladı.

Dilmen’in açıklaması okumak için tıklayınız!

Ajansspor Muharriri Ahmet Çakır, Dilmen’in ayrılığının perde gerisiyle ilgili yazı kaleme aldı.

Ahmet Çakır’ın yazısı şu halde;

Rıdvan Dilmen kardeşimiz tekrar farklı bir davranışta bulundu ve ömürboyu kaydıyla yapılan bir işi bıraktı. Böylesine zahmetsiz ve bol para kazanma imkanı bulunan (herkes için değil) bir işin, nedensiz denilebilecek formda bırakılması beşerde değişik his ve niyetler uyandırıyor.
Bunların başında ‘ötekiler niçin bırakmıyor’un geldiğini çabucak söyleyeyim. (Bir yığın adamın, çok yıldır anlatamadığı nedir ki, daima televizyonlara çıkıp öfke saçıyor, masal anlatıyorlar.) Futbol yorumculuğu konusunda bir nesil değişiminin yaşandığını göremiyorlar. Rıdvan Dilmen onlardan çok ilerde olduğu halde bırakarak, bu alanda farklı bir öncülük yapmış oluyor. Gelişmiş ülkelerde çabucak her türlü işi belirli bir vakitte bırakmak gibisinden sağlıklı bir anlayış ve işleyiş var. Düşünün, Sir Alex Ferguson’un bırakmasını kim isteyebilirdi ki? Fakat o istedi ve bıraktı. Zira doğrusunun bu olduğunu düşünüyordu.
Elbette ki devam edecek olsa daha bir yığın kupa ve şampiyonluk kazanabilirdi. Pekala, bu gerekli miydi? Bir ekibin başında 26 yıl kalmaktan daha ötesi istenebilir miydi? Dünyaya gelmenin maksadı, bir ekibin başında 30, 40, 50 yıl kalmak olabilir miydi? Diğer yapılacak işler ya da cümbüşler yok muydu?
Batı’da yorumcular da bu işi çoklukla aşikâr mühletler hatta tertipler için yapıyor, sonra bırakıyorlar. Zira hepsinin yapacak diğer işleri var. İş derken vilayetle de çalışmayı kastetmiyorum; ailelerine daha çok vakit ayırmak, hobilerini geliştirmek, hayatın öbür alanlarına yelken açmak gibisinden durumlardan sözediyorum.

Kuşkusuz, Rıdvan Dilmen’in bırakması, bu türlü bir durum değil. Kendi açıklamasında, tiksindirici bir memleket gerçeği yük taşıyor. Gerçek söylediğine ve bunun dayanılmaz olduğuna yürekten inanıyorum. Kendisine ve ailesine edilen küfürlerden sözediyorum. Çabucak her hafta bunlara muhatap olmak katlanılabilecek bir durum değil. Evet, kulağınızı tıkamaktan öbür yapılabilecek bir şey yok lakin insanın dayanma gücü de bir yere kadar.

Ne yazık ki futbolla ilgilenen insanlarımızın kalite ortalaması pek memnunluk verici seviyede değil. Öfkelerini düzgün yollarla, makul biçimde tabir etmeye çalışmak gibisinden bir noktanın da çok uzağındayız. Bu üzere hususlarda çabucak küfür salvoları devreye giriyor.

Üstelik birçok vakit size yöneltilen tenkit, suçlama ve küfür dizisini hakedecek hiçbir şey de yapmıyorsunuz. Zira bizde yorumculuk demek, öncelikle bu türlü şeylere dikkat etmek, durduk yerde şahısları, toplulukları karşınıza almamaktır. Fakat bunu katiyetle başaramazsınız. Vilayetle sizin düzgün bir olmadığınızı ‘keşfeder’ birileri. Sonra da küfür yağmuru başlar. Zira bu dünyadaki tek düzgün kişi, o küfürleri yağdırandır. O dürüsttür, tutarlıdır, ahlaklıdır ve daha bir yığın faziletle donatılmıştır lakin siz bunların hepsinden mahrumsunuzdur, şahıslardandır. Yorumlarında popülerlikle fikri kaynaştırabilmiştir ki bunun pahasını bilen bilir. Fenerbahçeliliği gizlenebilecek bir durum değildir ve onun da bu türlü bir gayreti hiç olmamıştır. Lakin gördüğü gerçeği de söylemekten kaçınmaz. Örneğin, bu sezonki Başakşehir maçı için “Hakem maçı onlardan alıp Fenerbahçe’ye verdi” diyebilmiştir. Bunun üzere inandığı gerçekleri kimseden çekinmeden söylemiştir.

O da sizi cezalandırır. Bunlara karşı hukukî uğraş de pek sonuç veren bir durum değildir.
Bu türlü bir cehennem ortamında insan bu işi nasıl yapar, diye düşünebilirsiniz fakat başta kazanılan para olmak üzere şöhretinizi sürdürmek, toplumla ağır bağlantı içinde olmak, küfürlerin yanısıra övgülerin de muhatabı olmak gibisinden hoşluklar yok değildir. Gittiğiniz her yerde ilgi ve prestij görürsünüz. Size en rezil küfürleri etmiş olanlar bile etrafınızda pervane olur, birlikte bir fotoğraf çektirmek için çırpınır.
Bizim insanımız böyledir. Üstelik Rıdvan Dilmen’in bu türlü bir ilgiyi hakedecek yanları da vardır. Herkesin anladığını sandığı futbolu sahiden bilen sayılı şahıslardandır. Yorumlarında popülerlikle fikri kaynaştırabilmiştir ki bunun bedelini bilen bilir. Fenerbahçeliliği gizlenebilecek bir durum değildir ve onun da bu türlü bir uğraşı hiç olmamıştır. Lakin gördüğü gerçeği de söylemekten kaçınmaz. Örneğin, bu sezonki Başakşehir maçı için “Hakem maçı onlardan alıp Fenerbahçe’ye verdi” diyebilmiştir. Bunun üzere inandığı gerçekleri kimseden çekinmeden söylemiştir.

Rıdvan Dilmen’in futbolculuk hayatından daha parlak ve daima boyuttaki yorumculuğu, ülkenin bu alandaki tarihinde yer alacaktır. Bunun da ötesinde, iktidarla kurduğu yakın ilişkiyi olabildiğince sağlıklı bir çizgide sürdürebilmeyi becermesi de kıymetlidir. Futbolculuk yıllarındaki çok yakın bir arkadaşı ondan ‘başkan’ diye sözediyor ve bunu çabucak açıklıyor: “Bence şu anda Türk futbolunun lideri odur. Gerek basınla ilgili hususlarda gerekse futbol idaresinde büyük bir tesire sahip. Kendisine lider diye hitap ediyorum zira gerçek budur. Bunun bize bir faydası olmuyor lakin ne yapalım.” Aslında bunlar pek bilinmeyen durumlar değil. Bilhassa Merkez Hakem Konseyi üzerinde çok tesirli olduğu yolundaki suçlamalar daima gündemde. İyi-kötü bu işlerden haberi olan birisiyim. Hepsinin uydurma olduğunu rahatlıkla söyleyebilirim. Bunlarla ilgili sohbet seviyesindeki bağdan öteye geçmez o. Gücünü bu türlü işler için kullanmaya kalkmayacak kadar akıllıdır. Bu doğrultudaki suçlamalar, onun unvanıyla alay etmek manasına gelir. Futbolumuzda adalet filan olmadığını ve olamayacağını iyi bilenlerdendir. Bunun yerine bir ‘dehşet dengesi’ vardır. Fenerbahçeli Galatasaraylıdan, Beşiktaşlı Trabzonsporludan çekinir ve bu formda dehşet istikrarı oluşur. Bakmayın siz bir yığın gürültü-patırtı edildiğine, işin özü budur. Elbette ki konseylerdeki tartı nedeniyle bu istikrarın biraz ‘eğildiği’ durumlar olabilir fakat işin özü değişmez.

Yıldırım Demirören’in ayrılışı sırasında TFF lider adayları ortasında onun da ismi geçti. Keşke bu türlü bir şey olsaydı. Futbolun idaresinin iş insanlarından futbol adamlarına geçmesi, bu alandaki ihtilal olacaktır. Gerçi Rıdvan Dilmen ve bu işi yapması istenen öteki benzerlerinin kendilerini ne kadar hazırladıkları tartışmalıdır lakin bununla ilgili de çok güçlü bir argüman koyabiliriz ortaya: Bugünkünden daha makûs olamaz ya! Dilmen’le 2002-2003 döneminde birlikte Digitürk yorumculuğu yaptık. 6-0’lık maçta birlikteydik. Werner Lorant’ın grup takımını gördüğünde kulağıma fısıldamıştı: Bu maç Galatasaray lehine 3-0’dan başlar. Gerçi maç da o denli geçti ancak sonuç çok farklı oldu… Ona büyük ün kazandıran ‘gol olur’ lafı sırasında da birebir şeyi birlikte söylemiştik. O sırada ve her vakit mikrofon önceliği ondaydı.
Bu cins bırakma ve ayrılık kararları kolay değildir. Üstelik, şu anda piyasanın en parlak yorumcusu durumundadır. Böyleyken bırakabilmesi, kıymetli bir adımdır. Gerçi bırakmaktan vazgeçip bu yazımızı ofsayta düşürebilir lakin bunu isteyerek yapmaz, reddedemeyeceği cinsten baskılar olursa devam edebilir. Ona da bir şey denilemez. Kuşkusuz bundan sonraki ömründe da kendisini o denli ya da bu türlü futbolun içinde göreceğiz. Öteki türlü yaşayamayacak olanlardandır o. Her şeyin gönlüne nazaran olmasını dileriz.